Ο ναός του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες είναι ο τρίτος χώρος μεγάλης αρχαιολογικής αξίας που συμπληρώνει το αρχαιολογικό τρίγωνο, καθώς βρίσκεται πάνω σε παραφυάδα του Λυκαίου Όρους προς την Φιγάλεια.
Θεωρείται ο δεύτερος σε σημασία ναός της Ελλάδας μετά τον Παρθενώνα και η ομορφιά του, αλλά και το φως που εκπέμπει, έκαναν τον Γάλλο διπλωμάτη Κλεμανσώ να γράψει στ' απομνημονεύματα του πως «όποιος έχει έρθει σ' αυτόν τον κόσμο, δεν έχει δικαίωμα να φύγει, αν δεν ατενίσει τον Παρθενώνα και τον ναό του Επικούριου Απόλλωνα στην Φιγάλεια». Έργο του Ικτίνου, κατασκευάστηκε μεταξύ του 450-425 π.Χ. Σήμερα σώζεται σχεδόν ακέραιος και είναι ένας από τους καλύτερα διατηρημένους ναούς της Ελλάδας μετά τον ναό του Ηφαίστου στην Αθήνα (Θησείο).
Κτίστηκε πάνω στα ερείπια παλαιότερου ναού του 7ου π.Χ. αιώνα και χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά τρείς ρυθμοί μαζί, Ιωνικός, Κορινθιακός και Δωρικός. Η ιωνική ζωφόρος του, που βρίσκεται σήμερα στο Βρετανικό Μουσείο, αποτελείται από ανάγλυφες παραστάσεις Κενταυρομαχίας και Αμαζονομαχίας.
Το χάλκινο άγαλμα του Απόλλωνα, ύψους 12 ποδών, μεταφέρθηκε στη Μεγαλόπολη από τον Επαμεινώνδα, που ήθελε να στολίσει έτσι την καινούργια πόλη. Το όνομα του ο ναός το πήρε, γιατί ο Απόλλωνας ήρθε επίκουρος, δηλαδή βοηθός, για να σώσει την Φιγάλεια, κατ' άλλους από λοιμό κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και κατ' άλλους κατά την διάρκεια του πολέμου των κατοίκων της περιοχής εναντίον των Σπαρτιατών.